Διακοπές ξαπλώστρας και με παιδιά ή αλλιώς το σύνδρομο της ξαπλώστρας

Διακοπές. Ο ήλιος καυτός και η θάλασσα σε προκαλεί να τη γευτείς. Τα παιδιά τρέχουν, χτίζουν κάστρα, βουτάνε, πετάνε άμμο. Αυτό είναι μια ιδανική εικόνα. Υπάρχει όμως και αυτή της "ξαπλώστρας", της οργανωμένης παραλίας. Εκεί που ούτε ένα κουβαδάκι δεν βλέπεις. Δεν χωράει! Ή έστω κι αν χωράει είναι περιορισμένο σε ένα μικρό τετράγωνο αμμουδερής γης. Εκεί που οι νέοι, μαμά, μπαμπάς και παιδιά ξαπλώνουν και χαλαρώνουν. Αλείφονται καλά, καλά και επισταμένα με αντιηλιακά κοιτάνε τα κινητά τους, βουτάνε ενίοτε για να δροσιστούν και επανέρχονται. Έχει ησυχία. Δεν ακούς φωνές, στριγκλιές, αλλά την μπιτάτη μουσική του μπαρ που τους προμηθεύει καφέδες και κοκτέιλ για να απολαύσουν καλύτερα τη… φύση!

Συνδεδεμένοι στο messenger ή παρακολουθώντας το timeline τους δεν ξεχνούν κάθε τόσο να βάζουν τις selfies της απόλυτης οικογενειακής τους ευτυχίας ή τις παρεΐστικες του απόλυτου have fun. Τα παιδιά… στην αντίστοιχη ξάπλωστρα φυσικά. Αν δεν έχουν κινητό, που εκεί γύρω στα 7-8 το έχουν προμηθευτεί, έχουν τάμπλετ ή τα λίγο μικρότερα nitendo. Και αναρωτιέσαι. Πού πήγε η ενέργεια; Πού πήγε αυτο το "δεν μπορούν να σταθούν και όλο τα κυνηγάω"; Πού πήγαν τα "μην πετάς την άμμο στα μάτια"; Τα  "βγες έξω από τη θάλασσα! Πρέπει να φύγουμε"; κ.λ.π.; Τι ανακαλύπτουν αυτά τα παιδιά το καλοκαίρι; Με τι πειραματίζονται; Πώς δοκιμάζουν τα όριά τους; Είναι τελικά αυτός τρόπος χαλάρωσης και αποφόρτισης της έντασης που μαζεύουμε μεγάλοι και μικροί το χειμώνα; Και γιατί έχουν γίνει τόσο "αναγκαίες" πια οι οργανωμένες παραλίες με τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες να κατακλύζουν το τοπίο; Είναι άραγε τόσο απαραίτητες; Μήπως θα ήταν καλύτερα να ξαπλώσουμε και λίγο κοντά στην καυτή άμμο; Ακόμα κι αν κολλήσει πάνω μας; Να νιώσουμε τη ζεστασιά της; Να αφήσουμε τη δυνατότητα στα παιδιά μας να κυληστούν μέσα σε αυτήν και να παίξουνε μαζί της; Να ακούσουμε τα κύμματα στην ακροθαλασσιά και τη δικιά τους μελωδία; Να σεβαστούμε την ομορφιά της παραλίας χωρίς τη δίκη μας παρέμβαση που με το αζημίωτο οικονομικό όφελος αλλοιώνει την αισθητική της; Η μήπως και αυτό είναι σημάδι πολιτισμού, εξέλιξης και ανάπτυξης;

Πηγή elniplex